ما در عید سعید غدیر فهرستی از یادها و یادآوری‌های سرنوشت‌ساز را داریم. از آن فهرست بلند که هر کدام را جداگانه باید توجّه کرد و حقیقتاً این جایگاه و اهمیّت را دارد، دو موضوع از همه حیاتی‌تر است که صدرنشین موضوع ولایت علوی است و ترجمه‌اش برای دوران ما، عبارت است از ولایت فقیه و توجّه به اینکه ولایت فقیه ترجمه‌ی ولایت علوی برای عصر غیبت و آن پیام ویژه و اصلی ولایت علوی برای دوران غیبت امام عصر (عَلَیهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَام) و روزگار ما است؛ با همه‌ی ابعاد و جلوه‌ها و زیبایی‌ها و جمالی که دارد. به نظرم از جمله موضوعاتی است که هر چه به آن پرداخته بشود تازه‌تر، جذّاب‌تر و شیرین‌تر می‌شود؛ زیرا ‌طوری است که هر چه به آن بپردازید، باز مطالب تازه‌ای برای شما دارد. این فرع و این سایه مثل همان اصلش است؛ چون به تعبیر رهبر حکیم و عالی‌قدرمان سایه‌ آن ولایت عظما است؛ بنابراین همان ویژگی‌ها، عِطر و همان حال و هوا را دارد.

در محور ولایت، آنچه که ما باید به آن توجّه کنیم، شکر است؛ چون فرمودند: «وَلَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ؛[1] و آنگاه آن روز از اين نعمت بازخواست مى‏شويد». آن نعمت اصلی و نعمت مادر، نعمت ولایت الهی است که در ولایت امیر (عَلَیهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَام) متجّلی است. اینجا هم جای شکر است و مورد سؤال جدّی قرار خواهیم گرفت؛ لذا تعبیر «لَتُسْأَلُنَّ» است. یکی از شاگردان امام صادق (علیه السلام) گمان کرده بود که این نعمت شامل آب و هوا و باغ و راق و خوردنی و نوشیدنی و پوشیدنی و امثال اینها می‌شود. حضرت نگاهش را اصلاح کردند. او خودش هم تعجّب کرده بود که خدای متعال خودش نعمت داده، حالا از ما سؤال می‌کند و این با کرم حضرت حق در تضاد است. حضرت فرمودند: نه، اشتباه نکن، این «النَّعِیمِ» عبارت است از ولایت امیرالمؤمنین (عَلَیهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَام) که مظهر اعلاء و اتمّ ولایت الهی است.[2] این است که مورد سؤال قرار خواهد گرفت. با تأکید «وَلَتُسْأَلُنَّ»، یعنی خیال کنید سؤال معمولی است، اینجا مو را از ماست می‌کشند. به همان نسبت عظمت نعمت مورد سؤال قرار خواهیم گرفت و معنای این آیه این است که تمام زندگی ما باید پاسخ به سؤال درباره‌ی ولایت امیرالمؤمنین (عَلَیهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَام) باشد. به معنای دقیق‌تر کلمه، پاسخ به فلسفه‌ی آفرینش باشد؛ یعنی همان چیزی که حضرت سیّدالسّاجدین (عَلَیهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَام) در دعای مکارمُ الاخلاق از خدای متعال می‌خواهد و می‌گوید: من در این دنیا مشغول کاری باشم که فردا از من خواهی پرسید: «وَاسْتَعْمِلْني بِما تَسْأَلُني غَداً عَنْهُ»، من امروز مشغول کاری باشم که فردا از من می‌پرسی. این از آن مطالب عالی صحیفه است.

انسان سعادتمند کسی است که همه‌ی زندگی‌اش پاسخ به سؤال درباره‌ی ولایت امیرالمؤمنین (عَلَیهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَام) باشد. اگر کسی این‌طور زندگی کرد، زندگی‌اش شکر می‌شود؛ یعنی تمام ظرفیّت‌های ظاهری و باطنی و امکانات مادّی و معنوی و تمام نسبت‌های خودش را باید در خدمت ولایت علوی قرار بدهد. این یک انسان سعادتمند می‌شود. به هر حال این سؤالی است که انسان باید جوابش را آماده کند؛ با تمام ابعاد و تفاصیل و تفاسیر و جلوه‌های خاصّ خودش.